Jak odmienić imię Lucylunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Lucylunia należy do tej grupy imion, których odmiana nierzadko sprawia trudność. Kłopot z deklinacją dotyczy w zasadzie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy obowiązującą odmianę imienia Lucylunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Lucylunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Lucyluni.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Lucyluni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Lucylunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Rozmawiam z Lucylunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Rozmawiam o Lucyluni.
W wołaczu (Hej!): Cześć Lucyluniu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Lucylunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Lucylunia.