Jak odmienić imię Lubomirunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Lubomirunia należy do tej grupy imion, których odmiana przez przypadki bardzo często sprawia trudność. Największy kłopot z deklinacją dotyczy głównie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy obowiązującą odmianę imienia Lubomirunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Lubomirunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Lubomiruni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Lubomiruni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Lubomirunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Rozmawiam z Lubomirunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dziś napiszę o Lubomiruni.
W wołaczu (Hej!): Cześć Lubomiruniu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Lubomirunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana imienia Lubomirunia przez przypadki.