Jak odmienić imię Longinusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Longinusia należy do tych imion, których odmiana niejednokrotnie sprawia trudność. Największa trudność z deklinacją dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy właściwą odmianę imienia Longinusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Longinusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Longinusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Longinusi.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Longinusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję razem z Longinusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dziś napiszę o Longinusi.
W wołaczu (Hej!): Longinusiu! Uważaj!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Longinusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana imienia Longinusia przez przypadki.