Jak odmienić imię Letunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Letunia należy do tego grona imion, których odmiana przez przypadki dość często sprawia problem. Największy kłopot z deklinacją dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy właściwą odmianę imienia Letunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Letunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Letuni.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Letuni.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Letunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję razem z Letunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Pamiętam o Letuni.
W wołaczu (Hej!): Letuniu! Wróć do mnie!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Letunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Letunia.