Jak odmienić imię Konkorusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Konkorusia należy do tej grupy imion, których odmiana przez przypadki bardzo często sprawia problem. Największa trudność z deklinacją dotyczy głównie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej prezentujemy poprawną odmianę imienia Konkorusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Konkorusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Konkorusi.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Konkorusi.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Konkorusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję z Konkorusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dyskutuję o Konkorusi.
W wołaczu (Hej!): Dobry wieczór Konkorusiu!
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Konkorusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana imienia Konkorusia przez przypadki.