Jak odmienić imię Konkordusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Konkordusia należy do tej grupy imion, których deklinacja bardzo często sprawia problem. Największy problem z deklinacją dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy poprawną odmianę imienia Konkordusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Konkordusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Konkordusi.
W celowniku (komu? czemu?): Pomagam Konkordusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Konkordusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję z Konkordusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dziś napiszę o Konkordusi.
W wołaczu (Hej!): Witaj Konkordusiu!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Konkordusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Konkordusia.