Jak odmienić imię Klaudia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Klaudia należy do tego grona imion, których deklinacja bardzo często sprawia kłopot. Trudność z odmianą dotyczy głównie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy właściwą odmianę imienia Klaudia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Klaudia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Klaudii.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Klaudii.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Klaudię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję razem z Klaudią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Pamiętam o Klaudii.
W wołaczu (Hej!): Klaudio! Uważaj!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Klaudia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Klaudia.