Jak odmienić imię Imisłusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Imisłusia należy do tego grona imion, których odmiana przez przypadki niejednokrotnie sprawia problem. Największy kłopot z odmianą dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy poprawną odmianę imienia Imisłusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Imisłusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Imisłusi.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Imisłusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Imisłusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój razem z Imisłusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Pamiętam o Imisłusi.
W wołaczu (Hej!): Gdzie jesteś Imisłusiu!?
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Imisłusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Imisłusia.