Jak odmienić imię Imisławunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Imisławunia należy do tego grona imion, których deklinacja dość często sprawia problem. Największy problem z odmianą dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy poprawną odmianę imienia Imisławunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Imisławunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Imisławuni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Imisławuni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Imisławunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam z Imisławunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Myślę o Imisławuni.
W wołaczu (Hej!): Dobranoc Imisławuniu!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Imisławunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana imienia Imisławunia przez przypadki.