Jak odmienić imię Hubercia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Hubercia należy do tej grupy imion, których odmiana przez przypadki niejednokrotnie sprawia trudność. Największy kłopot z deklinacją dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy obowiązującą odmianę imienia Hubercia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Hubercia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Huberci.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Huberci.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Hubercię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję razem z Hubercią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Śpiewam o Huberci.
W wołaczu (Hej!): Huberciu! Uważaj!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Hubercia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Hubercia.