Jak odmienić imię Glorusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Glorusia należy do tych imion, których odmiana przez przypadki bardzo często sprawia trudność. Problem z deklinacją dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy właściwą odmianę imienia Glorusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Glorusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Glorusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Glorusi.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Glorusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję razem z Glorusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Pamiętam o Glorusi.
W wołaczu (Hej!): Glorusiu! Wróć do mnie!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Glorusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Glorusia.