Jak odmienić imię Franczeskusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Franczeskusia należy do tych imion, których odmiana niejednokrotnie sprawia problem. Największy kłopot z deklinacją dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy obowiązującą odmianę imienia Franczeskusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Franczeskusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Franczeskusi.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Franczeskusi.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Franczeskusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Rozmawiam z Franczeskusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Piszę o Franczeskusi.
W wołaczu (Hej!): Witaj Franczeskusiu!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Franczeskusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana imienia Franczeskusia przez przypadki.