Jak odmienić imię Esmeralusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Esmeralusia należy do tego grona imion, których deklinacja dość często sprawia trudność. Trudność z deklinacją dotyczy w zasadzie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy poprawną odmianę imienia Esmeralusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Esmeralusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Esmeralusi.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Esmeralusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Esmeralusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję razem z Esmeralusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Śpiewam o Esmeralusi.
W wołaczu (Hej!): Dzień dobry Esmeralusiu!
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Esmeralusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana imienia Esmeralusia przez przypadki.