Jak odmienić imię Ernestusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Ernestusia należy do tego grona imion, których odmiana niejednokrotnie sprawia kłopot. Największy kłopot z deklinacją dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy poprawną odmianę imienia Ernestusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Ernestusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Ernestusi.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Ernestusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Ernestusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję z Ernestusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dziś napiszę o Ernestusi.
W wołaczu (Hej!): Dobranoc Ernestusiu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Ernestusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana imienia Ernestusia przez przypadki.