Jak odmienić imię Emusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Emusia należy do tego grona imion, których odmiana niejednokrotnie sprawia kłopot. Największy kłopot z deklinacją dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy obowiązującą odmianę imienia Emusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Emusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Emusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Emusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Emusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Emusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Wspominam o Emusi.
W wołaczu (Hej!): Dzień dobry Emusiu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Emusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana imienia Emusia przez przypadki.