Jak odmienić imię Emnildusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Emnildusia należy do tej grupy imion, których deklinacja nierzadko sprawia kłopot. Kłopot z deklinacją dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy obowiązującą odmianę imienia Emnildusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Emnildusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Emnildusi.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Emnildusi.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Emnildusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Rozmawiam z Emnildusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Rozmawiam o Emnildusi.
W wołaczu (Hej!): Emnildusiu! Uważaj!
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Emnildusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana imienia Emnildusia przez przypadki.