Jak odmienić imię Emmulcia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Emmulcia należy do tego grona imion, których deklinacja niejednokrotnie sprawia kłopot. Największa trudność z odmianą dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy poprawną odmianę imienia Emmulcia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Emmulcia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Emmulci.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Emmulci.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Emmulcię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję z Emmulcią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Myślę o Emmulci.
W wołaczu (Hej!): Cześć Emmulciu!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Emmulcia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana imienia Emmulcia przez przypadki.