Jak odmienić imię Emerytusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Emerytusia należy do tej grupy imion, których deklinacja nierzadko sprawia kłopot. Trudność z deklinacją dotyczy głównie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy właściwą odmianę imienia Emerytusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Emerytusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Emerytusi.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Emerytusi.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Emerytusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Rozmawiam z Emerytusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Śpiewam o Emerytusi.
W wołaczu (Hej!): Dzień dobry Emerytusiu!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Emerytusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Emerytusia.