Jak odmienić imię Ekspedytunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Ekspedytunia należy do tych imion, których deklinacja bardzo często sprawia trudność. Kłopot z deklinacją dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej prezentujemy poprawną odmianę imienia Ekspedytunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Ekspedytunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Ekspedytuni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Ekspedytuni.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Ekspedytunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój z Ekspedytunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dziś napiszę o Ekspedytuni.
W wołaczu (Hej!): Cześć Ekspedytuniu!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Ekspedytunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana imienia Ekspedytunia przez przypadki.