Jak odmienić imię Edmundunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Edmundunia należy do tej grupy imion, których deklinacja nierzadko sprawia problem. Kłopot z odmianą dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy właściwą odmianę imienia Edmundunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Edmundunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Edmunduni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Edmunduni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Edmundunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Edmundunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Piszę o Edmunduni.
W wołaczu (Hej!): Edmunduniu! Wróć do mnie!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Edmundunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana imienia Edmundunia przez przypadki.