Jak odmienić imię Edelburgunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Edelburgunia należy do tych imion, których deklinacja dość często sprawia trudność. Największy kłopot z odmianą dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy obowiązującą odmianę imienia Edelburgunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Edelburgunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Piszę list do Edelburguni.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Edelburguni.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Edelburgunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam z Edelburgunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Myślę o Edelburguni.
W wołaczu (Hej!): Edelburguniu! Uważaj!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Edelburgunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Edelburgunia.