Jak odmienić imię Edburgusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Edburgusia należy do tej grupy imion, których odmiana przez przypadki dość często sprawia trudność. Trudność z deklinacją dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy poprawną odmianę imienia Edburgusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Edburgusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Edburgusi.
W celowniku (komu? czemu?): Pomagam Edburgusi.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Edburgusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję z Edburgusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Marzę o Edburgusi.
W wołaczu (Hej!): Dobry wieczór Edburgusiu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Edburgusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Edburgusia.