Jak odmienić imię Dziesławusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Dziesławusia należy do tego grona imion, których odmiana nierzadko sprawia problem. Największy problem z deklinacją dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy poprawną odmianę imienia Dziesławusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Dziesławusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Dziesławusi.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Dziesławusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Dziesławusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Dziesławusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Rozmawiam o Dziesławusi.
W wołaczu (Hej!): Dobranoc Dziesławusiu!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Dziesławusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana imienia Dziesławusia przez przypadki.