Jak odmienić imię Dziesławunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Dziesławunia należy do tego grona imion, których odmiana przez przypadki nierzadko sprawia problem. Problem z odmianą dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy poprawną odmianę imienia Dziesławunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Dziesławunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Dziesławuni.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Dziesławuni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Dziesławunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję z Dziesławunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Pamiętam o Dziesławuni.
W wołaczu (Hej!): Dziesławuniu! Uważaj!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Dziesławunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana imienia Dziesławunia przez przypadki.