Jak odmienić imię Dominikunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Dominikunia należy do tej grupy imion, których odmiana bardzo często sprawia trudność. Największy kłopot z deklinacją dotyczy w zasadzie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy obowiązującą odmianę imienia Dominikunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Dominikunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Dominikuni.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Dominikuni.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Dominikunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Jadę z Dominikunią na dyskotekę.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Rozmawiam o Dominikuni.
W wołaczu (Hej!): Dominikuniu! Wróć do mnie!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Dominikunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Dominikunia.