Jak odmienić imię Dobrotusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Dobrotusia należy do tych imion, których odmiana przez przypadki dość często sprawia trudność. Kłopot z deklinacją dotyczy głównie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy właściwą odmianę imienia Dobrotusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Dobrotusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Dobrotusi.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Dobrotusi.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Dobrotusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Rozmawiam z Dobrotusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Myślę o Dobrotusi.
W wołaczu (Hej!): Dobrotusiu! Gdzie jesteś?
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Dobrotusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Dobrotusia.