Jak odmienić imię Dobrotunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Dobrotunia należy do tego grona imion, których odmiana nierzadko sprawia problem. Największa trudność z odmianą dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej prezentujemy obowiązującą odmianę imienia Dobrotunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Dobrotunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Dobrotuni.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Dobrotuni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Dobrotunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Jadę z Dobrotunią na dyskotekę.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Rozmawiam o Dobrotuni.
W wołaczu (Hej!): Dzień dobry Dobrotuniu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Dobrotunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Dobrotunia.