Jak odmienić imię Dobromiłunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Dobromiłunia należy do tego grona imion, których odmiana przez przypadki dość często sprawia kłopot. Kłopot z odmianą dotyczy w zasadzie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej zamieszczamy poprawną odmianę imienia Dobromiłunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Dobromiłunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Dobromiłuni.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Dobromiłuni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Dobromiłunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję razem z Dobromiłunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Piszę o Dobromiłuni.
W wołaczu (Hej!): Dobromiłuniu! Wróć do mnie!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Dobromiłunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Dobromiłunia.