Jak odmienić imię Dobiesławunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Dobiesławunia należy do tych imion, których odmiana dość często sprawia trudność. Kłopot z odmianą dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej zamieszczamy poprawną odmianę imienia Dobiesławunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Dobiesławunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Dobiesławuni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Dobiesławuni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Dobiesławunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję z Dobiesławunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Piszę o Dobiesławuni.
W wołaczu (Hej!): Dobry wieczór Dobiesławuniu!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Dobiesławunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana imienia Dobiesławunia przez przypadki.