Jak odmienić imię Dobiechunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Dobiechunia należy do tej grupy imion, których odmiana bardzo często sprawia kłopot. Największy kłopot z deklinacją dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy właściwą odmianę imienia Dobiechunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Dobiechunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Dobiechuni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Dobiechuni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Dobiechunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam z Dobiechunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Marzę o Dobiechuni.
W wołaczu (Hej!): Dobiechuniu! Uważaj!
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Dobiechunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Dobiechunia.