Jak odmienić imię Bernardunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Bernardunia należy do tego grona imion, których odmiana dość często sprawia kłopot. Kłopot z deklinacją dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy obowiązującą odmianę imienia Bernardunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Bernardunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Bernarduni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Bernarduni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Bernardunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję z Bernardunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dyskutuję o Bernarduni.
W wołaczu (Hej!): Bernarduniu! Uważaj!
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Bernardunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana imienia Bernardunia przez przypadki.