Jak odmienić imię Benedyktusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Benedyktusia należy do tego grona imion, których deklinacja dość często sprawia problem. Problem z odmianą dotyczy w zasadzie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy poprawną odmianę imienia Benedyktusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Benedyktusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Benedyktusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Benedyktusi.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Benedyktusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój z Benedyktusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dziś napiszę o Benedyktusi.
W wołaczu (Hej!): Cześć Benedyktusiu!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Benedyktusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana imienia Benedyktusia przez przypadki.