Jak odmienić imię Antonia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Antonia należy do tego grona imion, których odmiana przez przypadki bardzo często sprawia trudność. Największy problem z deklinacją dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy obowiązującą odmianę imienia Antonia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Antonia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Antonii.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Antonii.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Antonię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam z Antonią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Wspominam o Antonii.
W wołaczu (Hej!): Antonio! Wróć do mnie!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Antonia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana imienia Antonia przez przypadki.