Odmiana imienia Marcinuś przez przypadki

Marcinuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Marcinuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Marcinusia

Celownik
(komu? czemu?):Marcinusiowi

Biernik
(kogo? co?):Marcinusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Marcinusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Marcinusiu

Wołacz
(hej!):Marcinusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
MarcinuśJutro Marcinuś wyjdzie ze szpitala.
Dziś Marcinuś ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Dobrze, że Marcinuś grzecznie śpi.
Marcinuś odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Jak już wiecie mam na imię Marcinuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
MarcinusiaW słuchawce usłyszałam głos Marcinusia.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Marcinusia.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Marcinusia.
Wysyłam list do Marcinusia.
Szukałem linków do strony Marcinusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
MarcinusiowiDopiero teraz zrozumiałem, że Marcinusiowi coś się stało.
Napisałem wiersz dzięki Marcinusiowi.
Zostawiam Marcinusiowi karteczkę i już mnie nie ma.
Mama przyznała rację Marcinusiowi.
Chciałam szybko pochwalić się Marcinusiowi.

Biernik:
(kogo? co?)
MarcinusiaPodchodzi, całuje Marcinusia i idzie do wyjścia.
Chwyciła Marcinusia za rękaw płaszcza.
Marcinusia znalazłam w recepcji hotelu.
Spotkałam Marcinusia w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Spojrzał na Marcinusia i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
MarcinusiemOboje z Marcinusiem wybuchliśmy śmiechem.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Marcinusiem.
Zostaliśmy z Marcinusiem w salonie sami.
Tym razem korespondowałam z Marcinusiem.
Rozmawiam z Marcinusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
MarcinusiuMuszę Ci powiedzieć prawdę o Marcinusiu.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Marcinusiu.
Na pewno słyszałyście o Marcinusiu.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Marcinusiu.
To jest pieśń o Marcinusiu.

Wołacz:
(hej!)
MarcinusiuHej Marcinusiu!
Dobry wieczór Marcinusiu!
Cześć Marcinusiu!
Witaj Marcinusiu!
Gdzie jesteś Marcinusiu!?