Odmiana imienia Julka przez przypadki

Julka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Julka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Julki

Celownik
(komu? czemu?):Julce

Biernik
(kogo? co?):Julkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Julką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Julce

Wołacz
(hej!):Julko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JulkaZa chwilę wróci Julka z lasu.
Co robi Julka?
Na drugie imię mam Julka.
Julka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Jutro Julka wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JulkiW sobotę są urodziny Julki.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Julki.
Rozalia podeszła do Julki.
Przed sobą ujrzałam rękę Julki.
Muszę pochwalić pomysł Julki.

Celownik:
(komu? czemu?)
JulceMam nadzieję, że Julce również się podoba.
Julce włosy stanęły dęba na głowie.
Zerwał jabłko i podał je Julce.
Julce przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Oczywiście każdy przyzna rację Julce.

Biernik:
(kogo? co?)
JulkęNieśmiało gładzi Julkę po włosach.
Spojrzał na Julkę z zaciekawieniem.
Spojrzał na Julkę i uśmiechnął się.
Sierżant wpatrywał się w Julkę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Pożegnali w końcu Julkę i wyszli razem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JulkąJa z Julką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Siedzieliśmy z Julką na kanapie.
Rozmawiam z Julką.
Refleksyjnie po spotkaniu z Julką.
Razem z Julką podążyłam na górne piętro za blondynką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JulceMowa oczywiście o Julce.
Kiedyś tam chciałam napisać o Julce.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Julce.
Mamrotał coś o Julce, gdy podtrzymywał się ściany.
A o Julce to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz:
(hej!)
JulkoGdzie jesteś Julko!?
Julko! Wróć do mnie!
Dzień dobry Julko!
Dobry wieczór Julko!
Dobranoc Julko!