Odmiana imienia Herka przez przypadki

Herka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Herka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Herki

Celownik
(komu? czemu?):Herce

Biernik
(kogo? co?):Herkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Herką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Herce

Wołacz
(hej!):Herko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HerkaMam na imię Herka.
Herka ma katar i źle się czuje.
Herka nie umie grać na gitarze.
Za chwilę wróci Herka z lasu.
Jeśli jednak przegrasz, Herka zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HerkiMuszę pochwalić pomysł Herki.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Herki słychać.
Serce Herki stanęło na moment.
Tata Herki opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Herki.

Celownik:
(komu? czemu?)
HerceMama przyznała rację Herce.
Dzięki Herce święta nabrały nowego wymiaru.
Tym razem nie damy Herce dojść do głosu.
Chciałam szybko pochwalić się Herce.
Przyglądam się Herce.

Biernik:
(kogo? co?)
HerkęWidzę Herkę.
Spoglądam na Herkę.
Kawę kupioną przez Herkę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Patrzył na Herkę z pełnym zgrozy podziwem.
Patrzył na Herkę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HerkąWieczorem z Herką znowu idziemy na spacer.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Herką.
Dwa dni temu miałam z Herką śmieszną przygodę.
Oboje z Herką kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Obie z Herką postawiłyśmy na zmiany.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HerceKto dziś pamięta o Herce.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Herce.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Herce.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Herce.
Przez chwilę pomyślałam o Herce.

Wołacz:
(hej!)
HerkoHerko! Wróć do mnie!
Dziękuję Herko za rozmowę!
Hej Herko!
Cześć Herko!
Dobranoc Herko!