Jak odmienić imię Prymusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Prymusia należy do tych imion, których deklinacja niejednokrotnie sprawia problem. Największy kłopot z odmianą dotyczy w zasadzie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy poprawną odmianę imienia Prymusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Prymusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Prymusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Prymusi.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Prymusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Jadę z Prymusią na dyskotekę.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dyskutuję o Prymusi.
W wołaczu (Hej!): Dzień dobry Prymusiu!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Prymusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana imienia Prymusia przez przypadki.